تنهایی

تنهایی درد غریبی است.. مهجور مانده.. جدی گرفته نمی شود..
آدم تنها حاضر است سرطان بگیرد ولی از تنهایی در آید.. آدم تنها خودش را با هرچیزی سرگرم می کند تا تنهایی اش را فراموش کند.. آدم تنها ممکن است خیلی کارهایی را که با عقل جور در نمی آید انجام دهد.. یکجورهایی اصلا آدم تنها، آدم نیست!
نه شکست عشقی خورده ام، نه کمبود شخصیتی دارم! گفتنم از تنهایی نه برای دیده شدن است نه نادیده شدن کارم!
حس تنهایی به همه نزدیک است.. مراقب هم باشیم، تنهایی از سرطان هم بدتر است.. حواسمان باشد کسی را تنها نگذاریم..

آدامس از نوع مارک دار!

یکی از دغدغه های هر روزه ی ما دانشجویان روزی بخور سلفی، داشتن آدامس است! یعنی از اوجب واجبات این است که بعد از غذای ظهر، یکی دوتا آدامس ترجیحا از نوع مارک دار بیاندازی بالا، علی الخصوص زمانی که کلاس ساعت 2 بعداز ظهر هم داشته باشیم!

یادش بخیر آن دوران، که همیشه گردن کج می کردیم پیش دوست و آشنا، اما دریغ از یک دانه آدامسِ شیکِ تهِ کیف یا جیب مانده! 

غرض از این نوشتار اینکه: این روزها که تشنگی و گشنگی ماه رمضان را سپری می کنیم، یک بسته آدامسِ مارک دار داخل کیفمان مانده و هر روز جوش این را می زنیم که نکند تا عید فطر فاسد شود!

می شود؟