حدودا ۱۶-۱۷ ساله بودم که جوش های غرور جوانی امانم را بریده بود. مسلما برای دختری به آن سن و سال هیچ چیز مهم تر از زیبایی و علی الخصوص صافی پوست چهره نیست. یادم است که پایم را کرده بودم توی یک کفش که الا و بلا از این عینک های آفتابی بزرگ که تازه هم مد شده بودند و تز روشنفکری و ژست هایکلاس بودن داشت، می خواهم، که شاید با زدن آن عینک آفتابی جوش های روی گونه پنهان شوند.
ایضا اینکه کاربردهای دیگری نیز داشت، مثل دید زدن اطرافیان، بدون اینکه احدالناسی شصتش خبردار شود، البته این کاربرد بیشتر مربوط می شد به پسران. در همان سن و سال.
خلاصه که به هر ترفندی شده بود آن عینک آفتابی مشکی بزرگ را خریدم...
سال ها گذشت و حالا بعد از چندین سال که یکی دوتا جوش بزرگ روی گونه ام درآمده و آفتاب تابستان استخوان سوز، میخواهم عینک آفتابی بزنم، اما حالا میبینم آنقدرها که باید عینکم بزرگ نیست و دو دانه جوش روی گونه، هنوز هم پیداست...
